Beste Voorzitter, vrienden, collega’s,
If you fail to prepare, you prepare to fail. (ik ken jammer genoeg geen latijn, dus zeg ik het in het Engels).
Succes komt niet zomaar, maar is meestal het gevolg van lang en hard voorbereidend werk. En als we onze ambitie willen waarmaken om Limburg naar de kop van het Vlaamse peloton te brengen de volgende jaren of decennia, dan zal dat niet zomaar gaan, maar het resultaat zijn van gerichte maatregelen die onze provincie klaarmaken voor de toekomst.
En daar wil ik de deputatie een pluim voor geven. Ze maakt werk van de toekomst voor de inwoners van onze provincie.
We verlaagden de belastingen om onze bedrijven de nodige zuurstof te geven en we investeerden een gigantisch bedrag in het SALK, toch het toekomstplan van onze provincie.
Op vlak van economie veranderen we het DNA van onze provincie en hebben we de ambitie dé toonaangevende start-up regio te worden binnen een cirkel van 500 km.
Op vlak van toerisme nemen we voorsprong op andere provincies en vermarkten dit nu ook economisch. De inkomsten uit toerisme in onze provincie blijven stijgen.
En ook inzake gelijke kansen in het onderwijs nemen we maatregelen want de historische cijfers van hoge uitval in ons onderwijs willen en zullen we omkeren.
Deze deputatie heeft haar start zeker niet gemist.
Maar ondertussen zijn we halverwege de legislatuur. En de wereld rondom ons verandert continu. Denk zelf nog maar eens terug aan 2012. Hoe zag de wereld er toen uit ten opzichte van nu? En dan heb ik het niet eens over de terrorisme dreiging, want van IS had toen nog niemand gehoord. Maar er was amper sprake van Tesla, nu houden we er interpellaties in de provincieraad en hopen dat Elon Musk hier komt investeren.
Of denken we aan Philips, waar ze nu in Turnhout de problemen zitten omdat de gloeilamp vervangen wordt door LED, terwijl wij hier de Korda campus geopend hebben op de oude Philipssite, waar jonge innovatieve bedrijven apps ontwikkelen. Wie had in 2012 al van apps gehoord?
Verandering … Charles Darwin zei er ooit over: "Het is niet de sterkste soort die overleeft, maar de soort die zich het best aanpast aan verandering."
Constante verandering vereist constante innovatie.
En het was ook dat gebrek aan innovatie en verandering dat deels oorzaak was van de sluiting van Ford Genk. Hun modellen lagen minder goed in de markt.
Wat Darwin zei geldt trouwens niet alleen voor de economie, niet alleen voor de bedrijven of voor overheden. We zien het ook in de eigen omgeving. We kennen ze allemaal, mensen met genoeg capaciteiten om succesvol te zijn, maar die om één of andere reden; hetzij privé hetzij professioneel in het verleden blijven leven en niet openstaan voor een andere invulling van hun toekomst.
Collega’s …
Ook de provincie staat voor een grote verandering. We verliezen de komende jaren een hoop bevoegdheden. We moeten ons voorbereiden op de veranderingen die op ons afkomen, en we moeten daar liever vandaag dan morgen aan beginnen.
Het klopt, er zijn nog een hoop onzekere factoren. Maar we moeten niet wachten tot we alles in de details weten. De grootte van onze dotatie bijvoorbeeld is niet heiligmakend. We moeten klaar zijn klaar zijn voor alle mogelijke scenario’s. We moeten de ambitie hebben om onze grondgebonden taken zo performant mogelijk uit te voeren in alle mogelijke scenario’s. Een slank en slagkrachtig apparaat uitbouwen. Want laten we ons geen illusies maken. Indien we onze resterende taken niet efficiënt uitvoeren, indien we niet goed omgaan met deze verandering, zal Vlaanderen erg snel opnieuw een besparingsronde organiseren en kunnen we het provinciale niveau definitief ten grave dragen.
De hervormingen die we al dan niet doen de komende maanden zijn bepalend voor de toekomst van het provinciebestuur. We moeten anticiperen en voorsprong nemen op de andere provinciale besturen. Het moet onze ambitie zijn om meer te gaan doen met de middelen die we krijgen dan de andere provincies. Onze provincie heeft immers altijd het best werk geleverd en dat moet in de toekomst ook zo zijn.
Ik stel me soms de vraag. Hoe zou ik in mijn bedrijf omgaan met deze problematiek? Wat als één van onze grotere klanten morgen zegt: sorry, maar we gaan voor een groot stuk van onze business kiezen voor de concurrentie. Wel, ik kan U zeggen, ik zou in dat geval zeker de kosten niet verdelen over mijn resterende klanten en de prijzen voor hun doen stijgen, integendeel. Ik zou juist alles in vraag stellen en zorgen dat ik mijn overige klanten nog beter en competitiever kan bedienen.
Nu, de overheid heeft niet de flexibiliteit van een bedrijf en dat moeten we erkennen. Dat maakt de oefening bijzonder complex. Ik kijk dan in het bijzonder naar gedeputeerde Vandenhove. Die de taak heeft om een modern personeelsbeleid te introduceren, maar dat natuurlijk niet in de makkelijkste omstandigheden kan doen. Een dynamisch personeelsbeleid dat ook jonge mensen kansen geeft, want die brengen extra pit en vernieuwing in onze organisatie en ook dat hebben we nodig. Als ik hoor dat slechts 14 % van onze werknemers jonger dan 35 is, dan kunnen we wel een scheut dynamiek gebruiken. Maar opnieuw, geen gemakkelijke oefening, want als je kiest om iedereen aan boord te houden en de organisatie krimpt, dan is er geen plaats voor jonge mensen. En dat is spijtig, want een jonge moeder van 28 die zich volledig wil smijten voor de provincie krijgt zo die kans niet, terwijl we anderen op post houden die hier enkel zijn om uit te bollen. Ook dat moeten we in ons achterhoofd houden. Moeilijke keuzes, maar we moeten ze durven maken. .
We moeten de koe bij de horens vatten en excelleren in onze nieuwe bevoegdheden. Onze voorbereiding daarop begint nu, en die voorbereiding is, zoals ik al eerder aangaf, erg belangrijk. Want de toekomst, die begint vandaag, niet morgen. (Ook dat had ik trouwens in het latijn willen zeggen) Of zoals Kennedy zei ooit: "Those who look only to the past or present are certain to miss the future."
Collega’s,
De toekomst van het provinciale bestuur ligt in onze handen.
Collega’s, ik ga net als vorig jaar eindigen met een verhaal dat het voorgaande samenvat. Ik heb gezocht naar een Chinees verhaal, gezien dat nu toch onze beste vrienden zijn. Ik weet wel niet uit welke provincie het afkomstig is …
Een jong mannetje ergens in de bergen van Guangzou had een klein vogeltje gevangen in zijn handen en ging er mee naar zijn grootvader. Grootvader zei hij, is het vogeltje in mijn handen dood of levend. De jongen dacht dat dit zijn kans was om zijn grootvader eens goed liggen te hebben, want als zijn grootvader levend zei, dan zou hij het vogeltje doodknijpen … Maar als zijn grootvader dood zei, dan hij gewoon zijn handen openen en de vogel laten wegvliegen. Dus de jongen vroeg opnieuw aan zijn grootvader: wat denk je, leeft het vogeltje nog of is het dood?
Maar de grootvader antwoordde: "It’s in your hands." De toekomst bepaal je zelf. En gelijk had hij.
Dankuwel
Frederick Vandeput
Open VLD
